Mε ιδιαίτερη λαμπρότητα και συνάμα λιτότητα, όπως επιβάλει η Αγιορείτικη παράδοση και τάξη, εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή του Ξενοφώντος στο Αγιώνυμο Όρος Άθω. Την πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ και συμμετείχαν ο Μητροπολίτης Γρεβενών Δαυίδ, οι Καθηγούμενοι των Μονών Παντοκράτορος και της πανηγυρίζουσας Ξενοφώντος, εκπρόσωποι άλλων Αγιορειτικών Μοναστηριών και πλήθος πατέρων.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε και η εις διάκονον χειροτονία του υποδιακόνου Γεωργίου.
Εκκλησιάσθηκαν ο πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους Αρίστος Κασμήρογλου, ο βουλευτής της συμπολίτευσης και τέως υπουργός Μάρκος Μπόλαρης, οι βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Γεώργιος Κουμουτσάκος και Χρήστος Κέλλας, πλήθος Αγιορειτών Πατέρων και προσκυνητών από την Ελλάδα και άλλες χώρες.
Έψαλλαν εξαιρετικά οι Βατοπαιδινοί Πατέρες ενισχύοντας το αίσθημα ψυχικής ανατάσεως όλων όσοι συμμετείχαν τόσο στη Θεία Λειτουργία αλλά και στον εσπερινό, την Αγρυπνία και τον Αγιασμό που προηγήθηκαν.
Μετά τη θεία λειτουργία προσφέρθηκε εόρτια τράπεζα όπου ο Καθηγούμενος της Μονής, Γέροντας Αλέξιος, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στην φετινή επέτειο των 50 ετών Ιερωσύνης του. Και πράγματι σε αυτά τα 50 χρόνια ο Γέρων Αλέξιος, ο χαμογελαστός και ευγενικός πνευματικός, διέγραψε μια πορεία ταπεινής διακονίας και είδε τα πνευματικά του παιδιά να αυξάνονται και να τον περιβάλλουν με πραγματική αγάπη και σεβασμό.
Θερμούς λόγους ευχαριστιών ανταπέδωσε ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ ο οποίος υπενθύμισε εμφατικά τους πνευματικούς και κανονικούς δεσμούς όλων των Μονών του Αγίου Όρους και ολόκληρου του Άθωνα με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, τον Οικουμενικό Θρόνο.Ακολουθεί η ομιλία του Μητροπολίτη Γαλλίας:
Πανοσιολογιώτατε Ἅγιε Καθηγούμενε κ. Ἀλέξιε,
Τιμιώτατοι Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῷ, συμπανηγυριστές καί συμμέτοχοι ταύτης τῆς πνευματικῆς χαρᾶς καί εὐφροσύνης,
Ὁ ἀριστεύς τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ὁ θαυματουργός, ὁ πνευματικός ἑστιάτωρ τῆς πανδαισίας τῶν ἑορτίων τούτων ἡμερῶν, μᾶς ἑνώνει σήμερον ἐνταῦθα, εἰς αὐτήν τήν ὑπερχιλιόχρονη Μάνδρα τοῦ Ξενοφῶντος, στό Θεοτοκοσκέπαστο Θεομητορικό Περιβόλι, καί καθίσταται αἰτία καί ἀφορμή ἀληθινῆς ἐν Χριστῷ χαρᾶς καί εὐφροσύνης, ἐσωτερικῆς ἀνατάσεως καί ἀγαλλιάσεως.
Ἐντός τῆς χαρμοσύνου περιόδου τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν, καθ’ ἥν «πάντα πεπλήρωται φωτός», γευσάμενοι ἤδη τοῦ Παναγίου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν, κύκλῳ τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἐν τῷ Μυστηρίῳ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, κοινωνοί τοῦ Μυστηρίου τῆς Ζωῆς, ἐδώκαμεν τόν λειτουργικόν ἀσπασμόν τῆς ἀγάπης καί τῆς κοινῆς πίστης, ἐν δοξολογίᾳ τοῦ Ὀνόματος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, δι’ ὅσα δαψιλῶς καί διαρκῶς χαρίζει ἐπί πάντας ἡμᾶς, τά φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας.
Διά τοῦτο μόνον δοξολογία καί αἶνος ἐξέρχεται ἐκ τῶν χειλέων ἡμῶν, κατά τήν ὥραν ταύτην, πρός τόν Παντεπόπτην Θεόν, ὁ Ὁποῖος κατεργάζεται παντοιοτρόπως τήν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν, διά τάς δωρεάς, τάς εὐεργεσίας, τάς εὐλογίας Αὐτοῦ, «πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν» καί τάς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας τοῦ πανηγυρικοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Θεράποντος Αὐτοῦ Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.
Μετά Θεόν, εὐχαριστίας καί εὐγνωμοσύνην ὀφείλω τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι, τῷ Οἰκουμενικῷ ἡμῶν Πατριάρχῃ κυρίῳ κυρίῳ Βαρθολομαίῳ, τοῦ Κανονικοῦ Ἐπισκόπου καί Προστάτου τοῦ Θεοτοκοσκεπάστου τούτου Τόπου, διά τήν κανονικήν Αὐτοῦ ἄδειαν καί εὐλογίαν, προκειμένου νά ἀνταποκριθῶ εἰς τήν εὐγενική πρόσκλησιν Ὑμῶν, ἅγιε Καθηγούμενε, πρός συμπανηγυρισμόν μεθ’ ὑμῶν, κατά τό ἑορταστικόν διήμερον τοῦτο.
Οἱ ἀδιάρρηκτοι καί ἀδιαμφισβήτητοι πνευματικοί καί κανονικοί δεσμοί τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου μετά τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους, εἰς τήν μάνδραν ταύτην τοῦ Ξενοφῶντος ἔχουσι μίαν εἰσέτι ἰσχυράν αἰτίαν: τήν χάριν καί τήν σκέπην τοῦ κοινοῦ Προστάτου καί Ἐφόρου, Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ἡ Ἱερά Ἀδελφότης «τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων» τῆς Μονῆς τοῦ Φαναρίου, μέ Ἡγούμενον τόν Πατέρα καί Πατριάρχην τοῦ Γένους ἡμῶν, κρατοῦσα διαρκῶς ἄσβεστον τήν ἱεράν κανδῆλαν τοῦ Ἁγίου, συνδέεται ἀρρήκτως μετά τῆς Ἱερᾶς ταύτης μάνδρας τοῦ Ξενοφῶντος καί τοῦ ἐπί σειράν πολλῶν ἀγλαῶν ἐτῶν ποδηγετοῦντος αὐτήν, Καθηγουμένου Ἀλεξίου, οὗτινος ἡ προσφορά καί μαρτυρία εἰς τόν Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον, «πολυμερῶς καί πολυτρόπως», τυγχάνει εὐφήμως γνωστή καί καθίσταται πρότυπον ἀφοσιώσεως καί προσφορᾶς ὑπέρ τῆς Μητρός ἡμῶν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, κατά τό ἐπίταγμα Αὐτῆς.
Ἐν τούτοις τοῖς αἰσθήμασι τῆς ἀληθοῦς χαρᾶς καί εὐφροσύνης, ἐπιθυμῶ, κατά τήν Ἁγιορειτικήν τάξιν, νά κοινωνήσω μετά πάντων ὑμῶν καί διά τοῦ λόγου. Τῆς ταπεινῆς ταύτης προσλαλιᾶς, ἡ ὁποία χαμηλώνει τόν τόνον τῆς φωνῆς διά νά μήν διαταράξη τήν ἱερότητα τοῦ Μυστηρίου, ἑνός Μυστηρίου, τό ὁποῖον ἱερουργεῖται διαρκῶς καί ἀδιακόπως, εἰς διηνεκῆ δοξολογίαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καί ὕμνον τῶν φίλων Αὐτοῦ, τῶν Ἁγίων, μεθ’ ὧν πρωτεύουσα θέσιν κατέχει ὁ Πρωτομεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ θαυματουργός.
Τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας νοηματοδοτεῖ τήν ζωήν καί τήν πορείαν, ἐμπνέει τήν διακονίαν καί τήν ἀφιέρωσιν πάντων ἡμῶν «ἐφ ω ἕκαστος ἐτάχθη καί διακονεῖ». Ἡ διαρκής πορεία καί αὔξησις ἡμῶν ἐντός τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, καθιστᾶ τήν ζωήν ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν «Χριστοζωήν», τρόπον ὑπάρξεως καί κοινωνίας, πρόγευσιν τοῦ Παραδείσου, τῆς κοινωνίας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Καί τοῦτο τό βίωμα ἀποκτᾶται, κρατύνεται, αὐξάνεται καί καλλιεργεῖται μόνον ἐντός τῆς Ἁγιαζούσης Κιβωτοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις διασφαλίζει τήν σωτηρίαν ἡμῶν καί μᾶς καθιστᾶ ὄντως «οὐρανοπολίτες», πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ κατ’ ἔτος ἐπανάληψις τῆς ἑορτίου μνήμης, τοῦ μεγαλομαρτυρικοῦ τέλους, τῆς αἰωνίου προοπτικῆς καί τῆς ἀναστασίμου διαρκοῦς εὐλογητικῆς παρουσίας τοῦ Τροπαιοφόρου Προστάτου καί Σκεπαστοῦ τῆς λαμπροφορούσης ταύτης μάνδρας, παρέχει εἰς ἡμᾶς πάντας, τήν Ἱεράν Ἀδελφότητα καί τούς συμπανηγυρίζοντας ἀδελφούς, πρόσκλησιν ἀναθεωρήσεως τῆς ἀναστροφῆς ἡμῶν καί τῆς ἐμπνεύσεως καί ἐνδυναμώσεως ἐκ τῆς ἀταλαντεύτου πίστεως, τοῦ ἀγωνιστικοῦ φρονήματος, τῆς ἀνυποκρίτου ἀγάπης τοῦ τιμωμένου Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου.
Ἅπας ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος, τιμῶν καί ἑορτάζων τόν Μεγαλομάτυρα Γεώργιον, τιμᾶ καί ἐπαινεῖ δύο τινα: Τήν μαρτυρίαν καί τό μαρτύριον! Τήν μαρτυρίαν τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τό μαρτύριον ὑπέρ τῆς Πίστεως. Τά δύο ταῦτα, ἀδιαρρήκτως συνυφασμένα εἰς τό ἱερόν πρόσωπον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, καθίστανται σήμερον ἐνώπιον ἡμῶν, ὡς πρόσκλησις ζωῆς καί πορείας, ὡς τρόπος ὕπαρξης καί προσφορᾶς.
Εἰς τούς ποικίλως χαλεπούς καί μεταβαλλομένους καιρούς ἡμῶν, ἡ μαρτυρία καί τό μαρτύριον, παντός εἴδους, πιστοποιοῦν τήν ταυτότητα ἑνός ἑκάστου καί διδάσκουν ἕναν ἄλλον τρόπον ζωῆς. Προβάλλουν τό ἦθος καί τό ὕφος τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ. Τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, πού δέν συμβιβάζεται, δέν ὁπισθοχωρεῖ, δέν ἐγκαταλείπει τόν ἀγῶνα. Τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, πού δέν αὐτοδικαιώνεται «διά τά καλά του ἔργα», ἀλλά ἀταλάντευτα προσανατολίζει τή ζωή καί τόν βηματισμό του στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί στή δαψιλῆ χαρίτωσή Του.
Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος «ὁ θερμός προστάτης καί βοηθός, ὁ ἐν ἐν τοῖς κινδύνοις, ἀντιλήπτωρ ὁ ταχεινός», ἐνώπιον ἡμῶν σήμερον προβάλλει ὡς ὁδοδείκτης εἰς τήν μαρτυρίαν καί τό μαρτύριον, ὡς ἀστήρ περίλαμπρος φωτίζων τά ποικίλα σκότη τῆς ζωῆς ἡμῶν καί ὡς νυμφαγωγός πάντων ἡμῶν, εἰς τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν Πατρικήν Οἰκίαν τοῦ Πατρός ἡμῶν τοῦ ἐν τοῖς Οὐρανοῖς. Ἐκ πάσης τοῦ θεοφόρου βίου του ἐπόψεως, καταδεικνύεται ὅτι ἡ μαρτυρία καί τό μαρτύριον ὑπῆρξαν ἐλεύθερη προσωπική ἐπιλογή, ἡ ὁποία ἐνισχύθηκε μεγάλως ὑπό τῆς Χάριτος τοῦ Τρισαγίου Ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἡ μαρτυρία καί τό μαρτύριον προῆλθαν ὡς ἀποτέλεσμα μιᾶς δυνατῆς καί ἀπροϋπόθετης ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως, ἄνευ ἀνταλλαγμάτων καί περισπασμῶν.
Ἡ ἐν Κρήτῃ συγκληθεῖσα Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τό μήνυμά Της πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό καί κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως, διεκήρυξε: «Μετέχοντες στή Θεία Εὐχαριστία καί δεόμενοι ὑπέρ τῆς Οἰκουμένης ὀφείλουμε νά συνεχίσουμε τή λειτουργία μετά τή Θεία Λειτουργία καί νά δίδουμε τή μαρτυρία τῆς πίστεως πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, συμφώνως πρός τή σαφῆ ἐντολή τοῦ Κυρίου πρό τῆς Ἀναλήψεώς Του «καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάςῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς (Πραξ. 1,8). Ὁ ἐπανευαγγελισμός τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στίς σύγχρονες ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες καί ὁ εὐαγγελισμός ἐκείνων πού ἀκόμη δέν ἔχουν γνωρίσει τόν Χριστό, ἀποτελοῦν ἀδιάλειπτο χρέος τῆς Ἐκκλησίας».
Ἡ εὐθύνη ἡμῶν, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, καθίσταται μεγίστη εἰς ἕνα κόσμον, ὅστις εὐκόλως πορεύεται εἰς ἄλλες ἀτραπούς, ὁδηγεῖ καί ὁδηγεῖται εἰς ἀδιέξοδα καί ἀναζητεῖ καί πάλιν τήν κατεύθυνση καί τήν πορείαν του. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἐπανευαγγελισμός εἰς ὅλα τά ἐπίπεδα ἀποτελεῖ ἄμεση ἀνάγκη καί μοναδική ἐπιλογή ἀποφυγῆς περαιτέρω λυπηρῶν καταστάσεων καί ἀποτελεσμάτων.
Ἡ ὡς εἴρηται Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τήν Ἀπόφασιν Αὐτῆς, ἐν τῷ κειμένῳ «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον» ἐξέφρασε αὐτήν τήν ποιμαντικήν ἀγωνίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν Προκαθημένων αὐτῶν, ἐν σχέσει πρός τήν παροῦσαν κατάστασιν τοῦ σημερινοῦ κόσμου, ἀναφερθεῖσα ὡς ἑξῆς:
«Κατά τούς χρόνους τούτους τῆς ἐκκοσμικεύσεως, ἰδιαιτέρως προβάλλει ἡ ἀνάγκη, ὅπως ἐξαρθῇ ἡ σημασία τῆς ἁγιότητος τοῦ βίου, ἐν ὄψει τῆς πνευματικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τόν σύγχρονον πολιτισμόν. Ἡ παρανόησις τῆς ἐλευθερίας ὡς ἐλευθεριότητος ὁδηγεῖ εἰς τήν αὔξησιν τῆς ἐγκληματικότητος, τήν καταστροφήν καί τήν βεβήλωσιν τῶν σεβασμάτων, τήν ἐξάλειψιν τοῦ σεβασμοῦ πρός τήν ἐλευθερίαν τοῦ πλησίον καί τήν ἱερότητα τῆς ζωῆς. Ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις, διαμορφωθεῖσα διά τῆς βιώσεως ἐν τῇ πράξει τῶν χριστιανικῶν ἀληθειῶν, εἶναι φορεύς πνευματικότητος καί ἀσκητικοῦ ἤθους, τό ὁποῖον δέον νά ἐξαρθῇ καί προβληθῇ ὅλως ἰδιαιτέρως κατά τήν ἐποχήν ἡμῶν».
Ἐν τούτῳ τῷ φρονήματι, ἡ Ἁγιώνυμος Πολιτεία καί ἅπας Ὀρθόδοξος Μοναστικός Τόπος μαρτυρεῖ αὐτήν τήν πίστην καί λιτανεύει τοῦτο τό ἑκούσιον μαρτύριον τῆς συνειδήσεως «παντί τῷ αἰτοῦντι». Μαρτυρεῖ παντοιοτρόπως τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, ἐνίοτε μέ μιά κραυγάζουσα σιγῶσα φωνή, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ εἰς τόν ἔσω ἄνθρωπο, μόνον ὅταν ἐκεῖνος οὐσιαστικῶς ἠσυχάσει, ἀναπαυθεῖ, σιγήσει, διά νά ἀκούση τήν φωνήν τοῦ Θεοῦ, ὡς καταβαίνουσα ἐξ οὐρανοῦ.
Αὐτήν τήν ἐν Χριστῷ μαρτυρίαν τῆς ἱερᾶς ταύτης Μάνδρας, τήν ὑπέρ δέκα αἰῶνας τελουμένην ἤ μᾶλλον ἀκαταπαύστως ἱερουργουμένην, ψηλαφοῦμε καί ἡμεῖς ἅπαντες, εὐλαβικοί προσκυνητές καί συμπανηγυριστές τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ Ἁγίου τῆς Μαρτυρίας καί τοῦ Μαρτυρίου, Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Καί δι’ αὐτήν τήν ἀνεπιτήδευτον μοναστικήν μαρτυρίαν εὐχαριστοῦμεν καί δοξάζομε τόν Τριαδικόν Θεόν, καθώς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, διά μίαν εἰσέτι φοράν καί δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου καί τῆς ἀφορμῆς, ὥστε νά ἐνδυναμώση, νά ἐπιστηρίξη, νά παραμυθήση, τούς ἀγῶνας, τάς ἀγωνίας, τάς προσπαθείας καί τούς ἐν Θεῷ στόχους πάντων ἡμῶν.
Πανοσιολογιώτατε καί φίλτατε Καθηγούμενε,
Ἡ θαυματουργός καί χαριτόβρυτος ἐφέστιος εἰκών τοῦ Μάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Γεωργίου, κατέστη δι’ ἡμᾶς πάντας, τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς προσκυνητάς, πηγή χάριτος καί ἁγιασμοῦ, πνευματικός φᾶρος φωτισμοῦ εἰς τό καθ’ ἡμέραν βηματισμόν, ὅασις πνευματικῆς περισυλλογῆς καί ἀναψύξεως εἰς τούς ποικίλους καύσωνας τῆς παρούσης ζωῆς.
Ἐνώπιον ταύτης τῆς οὐρανοφώτου χάριτος τοῦ Ἁγίου τοῦ Χριστοῦ Θεράποντος, ἐντείνομεν ἀντιδωρούμενοι τάς δεήσεις καί προσευχάς ἡμῶν, ὑπέρ τῆς ἐνισχύσεως τῆς ὑμετέρας φιλτάτης Πανοσιολογιότητος, ἤδη ἐφέτος πληρούσης πέντε δεκαετίας μοναστικῆς προσφορᾶς καί μαρτυρίας, ὡς καί ὑπέρ τῆς περί ὑμᾶς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος, διά τήν συνέχισιν τῆς ἀνεπιτηδεύτου καί ἀγαπητικῆς μαρτυρίας ὑμῶν, ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καί ἀφοσιώσει, εἰς δόξαν μόνον τοῦ Μεγάλου τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ψυχῶν ἡμῶν Νυμφίου, Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐν ταὐτῷ παρακαλοῦμεν, εὔχεσθε διηνεκῶς, ὑπέρ πάντων ἡμῶν, διά νά εὕρωμεν ἔλεος ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Δικαιοκρίτου Θεοῦ, ταῖς ἀνυστάκτοις πρεσβείαις καί ἱκεσίαις τοῦ θερμοῦ αὐτοῦ Μάρτυρος, Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί θαυματουργοῦ, πρός τόν Ὁποῖον καταληκτικῶς, στρέφομεν ἐν προσευχῇ τόν λόγον, δεόμενοι ἐκτενῶς: «Ἀλλ’ ὦ Μεγαλομάρτυς Τροπαιοφόρε καί θαυματουργέ Γεώργιε, ὁ τήν μεγάλην ἀγάπην καί τόν ἔνθεον φόβον ἔχων ἐν τῇ καρδίᾳ καί διά τοῦτο μεγάλα ἀθλήματα ἀσκήσας καί τά μαρτύρια ὑπομείνας, ὁ θαυμάσια καί ἐξαίσια σημεῖα τελῶν πρός τούς τό ἅγιον καί θαυματουργόν ὄνομά σου ἐπικαλουμένους ἐν πίστει καί εὐλαβείᾳ, ὁ τά φάρμακα ὑπέρ μέλι διά τήν ἀγάπην τοῦ Σταυρωθέντος Χριστοῦ καταπιών καί οὐδόλως ὑπό τούτων διαλωβηθείς, πρέσβευε διά παντός πρός τόν Κύριον ὑπέρ τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ σου, τοῦ ἑορτάζοντος καί πανηγυρίζοντος τούς λαμπρούς καί γενναίους ἄθλους σου».
Εἴησαν τά ἔτη πάντων ὑμῶν, καλλίκαρπα πνευματικῶς καί Γεωργιοσκέπαστα, ἐκ τῆς χάριτος καί σκέπης τοῦ ἑορτάζοντος Ἁγίου!
Αναδημοσίευση από το amen.gr
